Daar zou ik mijn reisblog mee willen afsluiten.

Eigenlijk zijn we ons hele leven onderweg en heb ik dat letterlijk afgelopen 6 weken (36 fietsdagen)door 5 landen gedaan met de fiets. Wel een raar idee dat ik nu met het vliegtuig in een uurtje of zeven weer thuis ben. Veel mensen reizen op deze manier en missen daardoor allerlei mooie dingen onderweg. Zoals ik als eens eerder heb geschreven is fietsen het ruiken, zien, proeven en ontmoeten van een land.

Onderweg zijn is eigenlijk alle facetten van het leven meemaken en dat heb ik afgelopen week op de fiets ook zo ervaren. Momenten van afzien werden afgewisseld met gelukzalige momenten. Met name in de heuvels, bergen ervaarde ik dat zo. Niet voor niet het spreekwoord "er als een berg tegenop zien". Maar op moment dat je het weer heb gehaald dan is de overwinning zoet. Wat heb ik genoten als ik daar alleen met mijn kopje koffie,thee brood of iets zat te genieten van het uitzicht. Zoals afgelopen donderdag in de Peneda -Geres (enige nationale park van Portugal), maar ook in de Pyreneeën, bergen van Noord Spanje, enz.
Bovendien is het voor mijgeen voorwaarde dat daarvoor de zon moet schijnen, zelfs bij regenweer kan dat geluksmoment er komen. Volgens mij moet je je emoties niet afhankelijk laten maken van de omstandigheden. Ik denk bijv. aan Rocamadour waar ik kletsnat de boel moest inpakken en een uur latertijdens de beklimming langs Rocamadour weer zat te genieten.
Het mooie van fietsen en kamperen is dat die omstandigheden er meestal wel een keer komen.
Zeker de eerste weken heb ik bewust weinig Internet gebruikt en dus ook geen weerberichten gelezen en dat maakt je hoofd een stuk leger. Bovendien maak je dan minder druk wat voor weer er komt.Ik zou haast schrijven "het komt zoals het komt" plat geschreven het kumt zoals het kunt.

Alle landen waar ik doorheen ben gefietst waren prachtige plekken. Verrassend vond ik bijv de (heuvelachtige) omgeving van Aken. Verder was natuurlijk de Dordogne, Pyreneeën, Spaanse bergen en de Portugese heuvels de letterlijke en figuurlijke hoogtepunten. Ik wist overigens niet dat het zomers zo koud kon worden in Noord Spanje.
Veel leuke ontmoetingen gehad onderweg, uiteraard het meest met medefietsers. Als je alleen bent komt dat er zeker sneller van. Ik heb me zelden alleen gevoeld en bijna niet onveilig. Automobilisten houden over het algemeen goed rekening met, gaan ruim om je heen en vele die ook snelheid verminderen. 70 % van de wegen waren ook heel rustig.
Ik heb allerlei gradaties gezien van fietsers. Zo was er een Belgische fietser die op 29 mei was vertrokken, twee weken later als ik en op dezelfde dag aan kwam in Santiago. Fietste soms wel 170 km per dag, hoezo (ik) fanatiek. Maar je had ook de twee Annies begin mei gestart en zijn als het goed is op donderdag 23 juni aangekomen. Zoals al geschreven gingen ze lopendde berg ofheuvels op, waardoor ze op meerdere dagen niet verder dan 40 km per dag kwamen. Kortom je hoeft niet afgetraind te zijn om deze tocht te doen. Het leuk vinden, doorzettingsvermogen, wat discipline en niet bang zijn voor een uitdaging.
Heeft de rit naar Santiago de Compostela nog meerwaarde boven de andere tochten die ik heb gedaan. Voor mij persoonlijk niet, want ook ook op de andere tochten leer jezelf beter kennen en kun je er spirituele dingen uithalen. Natuurlijk word je meegezogen in de sfeer zeker in Spanje met al die pelgrim wandelaars. Het heeft ook wel iets bijzonders, zeker als je de geschiedenis ervan wat kent. Overigens verbaasde het met hoe je voor zo weinig geld kunt overnachten €5, tot €10. Eendrie gangen met wijn erbijkostte ook maar €10, ka je zelf haast geen boodschappen voor halen. Vaak waren die maaltijden redelijk tot goed van kwaliteit. Nu ben ik ook niet zo'n hele kritische eter, maar heb van anderen ook weinig wanklank gehoord.

Het alleen gaan heeft mij ook veel gebracht. Ik ben eigenlijk een veel grotere individualist dan ik dacht te zijn. Wat me is opgevallen dat zo gauw ik contact krijg met andere mensen ik mijn voelhorens er sterk op de andere richt. In groepsverband ben ik best wel een pleaser. Heeft absoluut zijn mooie kanten, maar ook zijn valkuilen.
Fijn gevoel dat ik mijn droom (weer) heb gevolgd, ondanks dat Wim mijn vriend vanwege ziekte niet mee kon gaan. Dankbaar dat ik ruimte krijg van Ingrid mijn partner en de ruimte ook neem. Ik merk het ook weer leuk te vinden om naar huis en op sommige zaken krijg je weer een frisse blik. Het heeft mij weerveel geluksmomenten gegeven endaarmee ook lol en zingeving in het leven. Ik besefte tijdens de vakantie ook een bevoorrechte mens te zijn met zo'n gezondheid, vrije dagen en vooral de uitdaging aan te gaan.

De laatste twee vakantiedagen waren mooi. Vrijdag nog een fietstocht van zo'n 45 km naar Braga, waar in Braga nog een toetje zat van enkele steile klimmetjes. Toen met de trein naar Porto. Fiets is gratis en voor 50 km betaalde je €3,20. Porto is een prachtige stad, met middeleeuwse straatjes, huizen, prachtige kerken, een geweldige brug ponte Luiz (tip van Alex), gezellige terrasjes, strand, zee en vooral niet te vergeten de zon.Gisteravond (de verhuurder van de bed en breakfast bracht me er naar toe) heb ik heerlijk zeebaarsgegeten. Taxichauffeur wist alleen niet waar Rua de Ribereinho was, kon geen Engels en het gevolg was dat ik alsnog een wandeling van 3 kwartier kon maken omdat ik op een verkeerde plek was afgezet.In het donker kon ik niet goed waarnemen of het de goede plek was. Verder heb ik me ook een beetje laten gebeuren.

In het vliegtuig heerlijk aan het na mijmeren en alweer plannen aan het maken voor de volgende grote fietstocht als de gezondheid het me gegeven is. Maar eerst een aantal met Ingrid weer op stap of op de fiets andere stukjes aarde ontdekken.

Gisteravond opgehaald door Rik en Ingrid en op een hele fijne manier thuis ontvangen. Vanmiddag een heerlijke high tea gehad bij Stretto in het Doetinchem met beide zonen en Danique. Kortom home sweet home.