Vanavond zit ik in een Alberque te Rosario op minder dan 80 km van Santiago. Ondanks dat ik het er nuchter tegenaan kijk kriebelt het wel. Vanmorgen kwam de regen met bakken uit de lucht vallen. Uiteindelijk pas om 10.00 uur gestart vanuit Alto de Poio op 1335 meter hoogte wat natuurlijk geheel in de wolken zat. Met de afdaling was het koud (8 gr.) zodat ik maar een extra jack had aangetrokken op de 12 km lange afdaling. Het regenen was gelukkig overgegaan in miezerregen. In tegenstelling tot gisteren gelukkig wel een brede weg, zodat je goed overzicht kon houden. Gisteren was het een smalle, ongelijkmatige weg en met ook nog een hagelbui was dat dubbel goed uitkijken. Blij met me goede Magura remmen op de fiets , die doen het fantastisch. Kortom naast het vele genieten, ook wel momenten van afzien. Maar vaak denk ik dat het ene niet zonder het andere kan

Vandaag wederom een mooie rit door het groene Gallicie. Maar ook vandaag vele kilometers moeten klimmen, zo zat er een klim van 12 km tussen, dus er moest regelmatig druk op de pedalen worden gezet. Eigenlijk alleen maar gefietst en geen kerken of steden bezichtigd. De dames Annie heb ik ook nog een tijd gesproken en het werd me wel duidelijk dat ze hele stukken via de drukke N-120 hadden afgesneden. Reden minder kilometers en klimmen. Maar zoals ik het gisteren zag vind ik dat niet gek. Annie uit België had last van heimwee en wilde graag weer terug naar haar jonge kleinkinderen. De andere Annie daarentegen wilde nog wel weken verder. Ze wilde alleen niet terug met het vliegtuig (vliegangst), die ze tegen haar zin hadden geboekt. Maar inmiddels had een van de kinderen uitgezocht dat ze voor €50,- met de trein naar Brussel kon reizen en ze was zienderogen opgelucht. Mooi al die kleine verhalen in een notendop.Er kwamen nog wel meer familieverhalen over de tafel.

De Alberque overnachtingen verschillen ook enorm, gisteren bedompt, niet erg schoon en vandaag het tegenovergestelde. Betaal nu wel €10,- i.p.v. gisteren €6,-. Viel me ook op dat ze gisteren niet echt bijhielden wat je had besteld. Als ik alleen het menu en de overnachting had betaald had er geen haan naar gekraaid. Die waren er trouwens wel en konden het prima vanmorgen. Want ik had ook nog wat biertjes en koffie op en ze had geen idee hoeveel. Duidelijk is me wel geworden dat er een hele tak van toeristische industrie op de Camino draait al of niet met veel subsidie van de Europese Gemeenschap. Maar daar staat tegenover dat vele dorpjes waren uitgestorven of economisch reddeloos waren verloren als dit fenomeen zich vanaf de negentiger jaren niet had ontwikkeld. Alles heeft zijn voor en tegens.

Morgen de laatste trip naar Santiago en dan lees je meer.